Nadzieja to matka tych, którzy nie boją się rzucać myśli w daleką przyszłość...

Chciałabym coś dodać dla Was o Nas, ale nie mogę pisać :(

Cóż... nadszedł czas wielkich przemyśleń i wielkich decyzji. Takich oto, od których zależy moje życie. Nigdy wcześniej nie miałam takiego orzecha do zgryzienia, a może żaden nie był wcześniej aż tak twardy... Ten jest. Męczy mnie to...

Po raz pierwszy poczułam, że - NIE WIEM i się boję...

*****

Jestem Mamą - tak - Mamą przez duże M, bo nic w życiu nie jest dla mnie tak ważne. To daje mi radość, spełnienie, wyznacza drogę i cel, do którego ona prowadzi.
Ten mały punkcik na zdjęciu, ta kropeczka, powiększająca się z miesiąca na miesiąc przewartościowała mój świat i wywróciła go do góry nogami. Gdy o nim myślę mam w oczach łzy... nie wiem dlaczego. To łzy radości, dumy i niepokoju. To troska i nadzieje, to nieopisana żądza życia. patrzę na Niego i nie mogę się napatrzeć. Gdybym mogła, siedziałabym w nocy nad łóżeczkiem słuchając równiutkiego oddechu, patrząc na tą spokojną buzię. Może to przez to, ile kosztowało nas to, by był z nami taki jaki jest?  Czekałam na Niego... nawet nie pamiętam od kiedy. Bycie mamą było dla mnie tak naturalne jak oddychanie... bez tego nie mogłabym żyć...

Jestem nauczycielką - robię w życiu to, co kocham. Praca sprawia mi radość i nawet ciężko nazwać ją pracą. Nigdy z niej nie wychodzę, wychodzę z budynku... 
Nie miałam szczęścia startując, choć dawałam z siebie tyle ile tylko potrafiłam. Te wydarzenia, które wracają do mnie z opóźnionym zapłonem sprawiają, że - NIE WIEM. Jestem zła, tak zła okropnie na to z jaką łatwością inny człowiek mógł zniszczyć moją wiarę, moje chęci, moje marzenia... Ktoś, kto był dla mnie wzorem stał się jednego dnia powodem łez, rozczarowania i strachu... Boję się. Najbardziej boję się zaufać, podjąć decyzję, znów czemuś się poświęcić...
Być może rezygnuję dziś z czegoś ważnego, tylko dlatego, że nie odróżniam już tego, co wartościowe od tego, co sztuczne i nieuczciwe...

*****

Pozostaje mi tylko taka myśl, że złe i paskudne rzeczy wracają kiedyś do tych, którzy je wyrządzili...
Nie da się budować szczęścia na nieszczęściu innych...

Zamykam drzwi. Czekam na to, co przyniesie jutro. Wypatruję na swojej drodze dobrych i życzliwych - tym razem patrzę już bardziej uważnie. Nie chcę się odwracać, by sprawdzić, czy ktoś mnie nie goni.
Zaczynam się od nowa...